「勞您惦記，<\/i><\/i><\/i><\/i>，臣女<\/i>處雲遊，蒼<\/i><\/i>，<\/i><\/i><\/i>皆已見過。」
盧<\/i><\/i>若<\/i>所<\/i><\/i>，「<\/i>曾<\/i>過，<\/i><\/i><\/i><\/i>，<\/i>朝<\/i><\/i><\/i><\/i>瀏覽<\/i><\/i>，如今也<\/i>到<\/i>。」
「世<\/i>女子若都如<\/i><\/i>般懂事，<\/i>丈夫<\/i>也就沒<\/i>麼<\/i>煩<\/i>事<\/i>。」
<\/i>含蓄<\/i>笑，並<\/i>搭話。
<\/i>自<\/i><\/i>起，便被父親當作太子妃培養。
父親曾<\/i>，女兒<\/i><\/i><\/i>命苦，<\/i>能隻懂相夫教子，還<\/i><\/i>禦夫之術。
<\/i><\/i>到，退能執掌<\/i>饋，<\/i>名賢妻，<\/i>能輔佐丈夫，成為謀士。
<\/i><\/i><\/i>，<\/i><\/i>成為<\/i><\/i>妻，端莊持<\/i><\/i>第<\/i><\/i>則。
<\/i><\/i>到<\/i><\/i><\/i>候如嬌<\/i>映<\/i>般嫻<\/i>。
<\/i>把太子當<\/i>峰，尊<\/i>但<\/i>過分諂媚，適<\/i>流<\/i><\/i>嬌羞<\/i><\/i>慕。
<\/i>與太子<\/i><\/i><\/i><\/i>目共睹，
及笄<\/i><\/i>，聖<\/i>順<\/i>推舟定<\/i>為太子妃，隻待太子<\/i>征歸<\/i>，便能與<\/i>完婚。
<\/i>將自己<\/i><\/i><\/i>裏，<\/i>針<\/i>線繡著嫁<\/i>。
<\/i><\/i><\/i><\/i><\/i>都<\/i>期待，盧<\/i><\/i>揭<\/i><\/i>蓋<\/i><\/i><\/i><\/i>刻。
屆<\/i>，<\/i>將<\/i>與<\/i><\/i>樣恩<\/i>繾綣，珠聯璧<\/i>。
<\/i>盼<\/i><\/i>盼<\/i>亮，終於等到<\/i>打馬凱旋。
<\/i><\/i>回<\/i>第<\/i>件事，便<\/i><\/i>跪太極殿，<\/i>與<\/i>退婚。
<\/i>告訴<\/i>，薛以芙<\/i>自異<\/i>空，若<\/i>與<\/i><\/i><\/i>起，便算攻略失敗。
作為懲罰，薛以芙<\/i><\/i><\/i>煙滅。
<\/i>愣<\/i><\/i><\/i><\/i><\/i>個<\/i>辰，任自己流<\/i><\/i><\/i>狂<\/i>暴<\/i><\/i>淚，轉而就<\/i><\/i><\/i><\/i>父親商議。
父親到底疼惜<\/i>，<\/i>慰<\/i><\/i>，若<\/i>堅持，太子妃之位便隻能<\/i><\/i>。
<\/i>搖搖<\/i>：「<\/i>，父親，<\/i><\/i>退婚。
」
<\/i>瞬<\/i>，<\/i><\/i>到<\/i>父親<\/i><\/i><\/i>失望。
<\/i>戰而屈<\/i>之兵，雖能茍活，卻也讓<\/i><\/i><\/i>。
<\/i>接<\/i><\/i>，<\/i>對父親<\/i><\/i>話，著實讓<\/i>驚<\/i><\/i>。
<\/i><\/i>僅<\/i>退婚，還<\/i>當即<\/i><\/i>京<\/i>。