<\/i><\/i>齡最<\/i>，<\/i><\/i>又嬌俏，圓潤<\/i><\/i><\/i>透<\/i>著淡淡<\/i><\/i><\/i>，像<\/i>顆晶瑩剔透<\/i>櫻桃。
母親帶<\/i><\/i>宮<\/i>原因<\/i>言而喻。
<\/i>問獻儀，<\/i><\/i>願<\/i>？
「若<\/i>願，姐姐絕<\/i>勉<\/i>。」
獻儀忙<\/i>迭點點<\/i>，「能與<\/i>姐姐<\/i><\/i><\/i>塊玩耍，獻儀當然願<\/i>。」
母親與獻儀<\/i>甘<\/i>宮陪<\/i><\/i><\/i><\/i>。
盧<\/i><\/i>自然<\/i><\/i><\/i>見到<\/i>們。
獻儀<\/i><\/i><\/i><\/i>，見到盧<\/i><\/i>也<\/i><\/i>怯，甜膩膩叫盧<\/i><\/i><\/i><\/i>姐夫。
獻儀貪玩，<\/i><\/i>非<\/i>放<\/i>箏。
盧<\/i><\/i><\/i><\/i>，便<\/i>到<\/i><\/i><\/i><\/i>園奔<\/i>。
「<\/i><\/i>才放箏，<\/i><\/i>妮子<\/i>麼<\/i><\/i>玩起<\/i><\/i>？」
獻儀拉著魚線，緊緊盯著<\/i>起<\/i><\/i>箏，
「皇<\/i><\/i><\/i>得<\/i><\/i>放<\/i>箏更好玩嗎，<\/i><\/i><\/i><\/i>奔<\/i>，簡直美極啦！」
<\/i><\/i>刻，<\/i>分<\/i><\/i>到盧<\/i><\/i><\/i><\/i><\/i>驚艷之<\/i>。
鮮活<\/i>美<\/i>圖躍然<\/i><\/i>，任誰也無法<\/i><\/i><\/i>。
<\/i><\/i>孕後，盧<\/i><\/i>無法與<\/i>親<\/i>，後宮兩名侍妾<\/i>又<\/i><\/i><\/i><\/i>。
獻儀<\/i><\/i>現，燃燒<\/i><\/i><\/i>顆隱隱躁<\/i><\/i><\/i>。
<\/i><\/i>後，母親辭別<\/i>宮<\/i>，盧<\/i><\/i>以<\/i><\/i><\/i>胎為借<\/i>，讓母親<\/i>留幾<\/i>。
<\/i><\/i><\/i><\/i><\/i>禮製。
盧<\/i><\/i>卻堅持，
「嶽母<\/i><\/i><\/i>久就<\/i><\/i>久，隻<\/i>能讓章兒好好養胎，便<\/i><\/i>輩子<\/i><\/i>宮<\/i>也無妨。」
母親謝<\/i>恩，又與獻儀<\/i>甘<\/i>宮<\/i><\/i>。
盧<\/i><\/i>對獻儀越<\/i><\/i>注，隻<\/i><\/i>甘<\/i>宮，<\/i><\/i><\/i>神便<\/i><\/i><\/i>獻儀。
又過<\/i><\/i>，元宵佳節。
盧<\/i><\/i>宴請群臣，觥籌交錯<\/i><\/i>幾杯，醉<\/i>蒙矓<\/i>，錯把正<\/i><\/i><\/i>鋪<\/i><\/i>獻儀當成<\/i><\/i>。
當<\/i>夜裏，<\/i><\/i>便成就好事。
<\/i><\/i><\/i>，盧<\/i><\/i>愧疚<\/i>已，<\/i>自己<\/i><\/i>糊塗，認錯<\/i><\/i>。