<\/i>放<\/i>茶杯，「再<\/i><\/i>第<\/i>次<\/i><\/i>。」
<\/i>唰<\/i><\/i><\/i>跪<\/i><\/i><\/i>，「娘娘饒命，<\/i><\/i><\/i><\/i>宮<\/i>館，<\/i>自己<\/i>些<\/i>子。」
「什麼館？」
「額……<\/i><\/i>館。」
「滾<\/i><\/i>。」
「好嘞。」
24
暉兒登基<\/i>久，<\/i><\/i>排<\/i>吳氏假<\/i><\/i>宮。
<\/i>男子孤<\/i>等<\/i><\/i><\/i>餘載，<\/i>條漢子。
<\/i><\/i><\/i>世<\/i><\/i><\/i>沒<\/i>真<\/i>。
<\/i><\/i><\/i>吳氏<\/i>萬兩<\/i><\/i>，讓<\/i>們<\/i>邊陲<\/i>鎮居<\/i>，永世<\/i>得回京。
又派<\/i>輪番<\/i>盯著<\/i><\/i>。
若<\/i>們從此恩<\/i>繾綣，<\/i>便祝福<\/i>們。
若稍<\/i>異<\/i>，便即刻斬殺。
<\/i>皇子<\/i>後，獻儀再也沒<\/i><\/i><\/i>，<\/i><\/i><\/i><\/i><\/i><\/i>經打<\/i>。
<\/i>親自送<\/i><\/i>最後<\/i>程。
此<\/i><\/i><\/i>，<\/i>著樸素，<\/i><\/i>沒<\/i>任何裝飾。
依<\/i>美麗<\/i>讓<\/i>疼惜。
「<\/i>姐姐，<\/i><\/i><\/i>。」
「今<\/i><\/i><\/i>，<\/i><\/i><\/i>送<\/i>最後<\/i>程。」
今<\/i><\/i>此，隻為<\/i>敵<\/i>落難<\/i><\/i>，慰藉<\/i>靈。
<\/i><\/i>與<\/i><\/i><\/i>什麼昔<\/i>姐妹<\/i>。
<\/i>使<\/i>個<\/i><\/i>，<\/i>後懂事<\/i>太監即刻<\/i><\/i>。
<\/i>綾覆頸，獻儀<\/i><\/i>即刻憋成<\/i><\/i>，<\/i><\/i><\/i>便<\/i>絕<\/i><\/i>。
昔<\/i>盧顯容<\/i><\/i><\/i><\/i>對<\/i>，如今<\/i>孔獻儀更<\/i><\/i>。
當太後<\/i>第<\/i><\/i>，皇後親自送<\/i><\/i>兩個唇<\/i>齒<\/i><\/i><\/i>太監。
端<\/i><\/i>副伺候<\/i><\/i>好<\/i>藝，<\/i><\/i>為滿<\/i>。
薛以芙<\/i>著<\/i>皮求<\/i><\/i><\/i><\/i>個。
罷<\/i>，<\/i><\/i><\/i><\/i>些<\/i>還算<\/i>話<\/i>份<\/i>，<\/i>讓皇後再<\/i><\/i><\/i><\/i>個。
<\/i><\/i>淩絕宮，暉兒<\/i><\/i><\/i>很好，還<\/i>精力<\/i>疆擴<\/i>，打<\/i>茙羗俯首稱臣。
至此邊<\/i><\/i>定，公主<\/i>再<\/i>親。
暉兒待<\/i><\/i>些妹妹們格<\/i>優待，挑選<\/i>駙馬都<\/i><\/i>等<\/i><\/i>才俊。
<\/i>皇子到<\/i><\/i><\/i>歲<\/i>，被封<\/i><\/i>王。
<\/i><\/i><\/i>京<\/i><\/i><\/i>，物質豐富，油<\/i>很<\/i>。
<\/i><\/i>僅<\/i><\/i>歲<\/i><\/i>皇子卻當朝<\/i>跪<\/i>起，
<\/i>自己<\/i>無功德，<\/i>無<\/i>問，仰仗聖恩茍活今<\/i>，<\/i>求封Ṭúⁿ<\/i>，隻求<\/i>居京<\/i>, 為皇<\/i>分憂。
暉兒<\/i>為<\/i><\/i>，另封<\/i>皇子為惠王, 賜居京<\/i>府邸。
至此再無就藩, <\/i><\/i><\/i><\/i>盡歸<\/i>子。
介於惠王<\/i>表現, <\/i>最終還<\/i>允<\/i>薛以芙<\/i><\/i><\/i>宮<\/i><\/i>法。
<\/i><\/i>辦完事，總得<\/i>點甜<\/i><\/i><\/i>。