薛以芙<\/i><\/i>無子，連聖<\/i>都<\/i><\/i><\/i><\/i>，<\/i>些<\/i>子<\/i><\/i>宮賜<\/i>兩名侍妾。
薛以芙<\/i>吼<\/i>鬧，<\/i>許盧<\/i><\/i>寵幸侍妾。
<\/i><\/i>齟齬<\/i><\/i>，誰也<\/i>肯先<\/i><\/i>。
「孤<\/i>太子，<\/i><\/i>之<\/i>而已，今<\/i>恰逢與<\/i>相遇，順<\/i><\/i><\/i><\/i>老師，<\/i>誰還敢嚼舌根。」
<\/i>裝作為難，卻又忍<\/i><\/i>欣<\/i><\/i><\/i><\/i><\/i>，被<\/i><\/i><\/i><\/i>裏。
<\/i>與<\/i>並肩<\/i><\/i><\/i><\/i>，<\/i><\/i><\/i>玄兩<\/i><\/i><\/i>。
<\/i>必<\/i><\/i>，<\/i>於<\/i>回京與太子相<\/i><\/i>消息將被所<\/i><\/i><\/i>曉。
<\/i><\/i><\/i>悄悄，所<\/i><\/i>都以為<\/i>輸<\/i>。
<\/i><\/i><\/i>必遮掩，自<\/i><\/i>替<\/i>全<\/i><\/i>麵。
往後幾<\/i>，<\/i>以<\/i>子<\/i>適為由閉<\/i>謝客。
任太子<\/i>太子妃吵鬧<\/i>休<\/i>消息滿<\/i><\/i>，<\/i>自巋然<\/i><\/i>。
彼<\/i>，<\/i>正<\/i>顯容公主<\/i>府<\/i><\/i><\/i>曲兒。
戲臺<\/i><\/i>角兒媚<\/i>如絲，側<\/i>跟<\/i>兄<\/i><\/i><\/i>分相似。
顯容問<\/i>，接<\/i><\/i><\/i>什麼<\/i>排。
<\/i>端起茶杯抿<\/i><\/i><\/i>，「<\/i><\/i>步<\/i><\/i>步吧。」
顯容嘖<\/i><\/i><\/i>，「<\/i>麼，<\/i>防<\/i>連<\/i>也防<\/i><\/i><\/i>？<\/i><\/i><\/i>幾<\/i><\/i><\/i><\/i><\/i>報<\/i><\/i><\/i><\/i>。」
<\/i>自<\/i><\/i>錯<\/i>話，語<\/i><\/i><\/i><\/i>些，
「好嫂嫂，<\/i><\/i>嘴笨，<\/i><\/i><\/i><\/i>記<\/i><\/i>過，別放<\/i><\/i><\/i>。」
<\/i>到<\/i>喊<\/i>嫂嫂，顯容很<\/i><\/i>興，也<\/i>同<\/i>計較<\/i>。
隻<\/i>惜，<\/i><\/i><\/i>嫂嫂，隻能<\/i>私<\/i>喊<\/i>喊<\/i>。
顯容<\/i><\/i>母<\/i>良妃，潛邸<\/i>就跟著聖<\/i>，雖無<\/i><\/i>寵<\/i>，卻因嫻<\/i><\/i>惹事<\/i>性子，讓聖<\/i>敬<\/i><\/i>分。
連帶著顯容也頗受寵<\/i>。
相較其<\/i>公主，顯容更為活潑， <\/i><\/i><\/i>妝<\/i><\/i>甲。
當<\/i>兄<\/i><\/i>禁軍隊<\/i>，<\/i>隔<\/i>岔<\/i>就<\/i><\/i>兄<\/i>切磋。
<\/i>清自己<\/i><\/i><\/i>後，毫<\/i>含糊，直接<\/i>聖<\/i>賜婚。