兄<\/i>為<\/i><\/i>斂，<\/i>事<\/i>絲<\/i>茍，卻願<\/i><\/i>費<\/i><\/i>，<\/i>世<\/i>最好<\/i><\/i>匠，
隻為<\/i><\/i><\/i><\/i>打<\/i>把趁<\/i><\/i><\/i>纓槍。
若兄<\/i>未<\/i>故，顯容<\/i>就<\/i><\/i><\/i>嫂嫂<\/i>。
隻<\/i>，<\/i>世<\/i><\/i><\/i><\/i>如果呢。
報君<\/i><\/i>臺<\/i><\/i>，提攜玉龍為君<\/i>。
都<\/i>命罷<\/i>。
「<\/i>個<\/i>初<\/i><\/i>從逸冥旦，法師們<\/i>都請好<\/i>？」
「超度<\/i><\/i>尚們<\/i>底就到，父親已經<\/i><\/i>奠文。」
<\/i>問顯容，「<\/i><\/i><\/i><\/i><\/i>嗎？」
「當然<\/i><\/i>。」<\/i>神<\/i>萎靡，<\/i><\/i>便已哽咽，
「<\/i><\/i>以遺孀<\/i><\/i>份，送<\/i>最後<\/i>程。」
<\/i>起兄<\/i>，<\/i>與<\/i>再無閑話，
戲臺<\/i><\/i>曲兒正唱到虞美<\/i><\/i><\/i>句，良宵<\/i>得與君同，<\/i>忡忡。
數曲罷，<\/i>起<\/i>告辭。
顯容<\/i>些擔憂，「<\/i>回<\/i><\/i>如此<\/i>調，恐怕<\/i><\/i>薛氏<\/i>借此<\/i><\/i>麻煩。」
<\/i>無所謂<\/i>，「兵<\/i>將擋<\/i><\/i><\/i>掩，<\/i>又<\/i><\/i>魑魅，<\/i>何畏懼？」
<\/i>忽然笑<\/i><\/i>，「<\/i>如此豁達，倒<\/i><\/i><\/i>慮<\/i>。」
「隻<\/i>別忘<\/i>，<\/i>哥哥<\/i><\/i>，總<\/i><\/i><\/i>償還<\/i>」
「嫂嫂放<\/i>，<\/i>省得。」
<\/i><\/i><\/i><\/i><\/i><\/i>償還，<\/i>指太子。
<\/i><\/i><\/i>最<\/i><\/i>回憶起<\/i><\/i>段往事。
因為<\/i><\/i>到，<\/i>怕<\/i>忍<\/i><\/i><\/i><\/i>殺<\/i>盧<\/i><\/i>。
<\/i><\/i>盧<\/i><\/i>微<\/i><\/i><\/i><\/i>遇到<\/i><\/i><\/i>女子。
對於見慣世<\/i>女端莊<\/i>柔<\/i>盧<\/i><\/i><\/i><\/i>，
<\/i>樣英姿颯爽<\/i><\/i><\/i>女郎，<\/i><\/i>種<\/i>然<\/i>吸引力。
<\/i>隱瞞<\/i>份，與<\/i>女子頻繁見麵。
美其名曰<\/i><\/i><\/i><\/i>。
兄<\/i>作為禁軍隊<\/i>，<\/i>保護太子之責，
盧<\/i><\/i>卻嫌<\/i>礙事，<\/i>番<\/i>次甩<\/i>兄<\/i>，<\/i><\/i>隻<\/i>赴<\/i>。
實際<\/i>，<\/i>女子正<\/i>福臨邪教<\/i>聖女，
<\/i>假<\/i>接<\/i>盧<\/i><\/i>，<\/i>過<\/i><\/i>將<\/i>擄回，好跟聖<\/i>談條件。