<\/i>些<\/i><\/i>，吳氏寵<\/i>平平，也從<\/i>主<\/i>爭寵。
<\/i><\/i><\/i>所屬，杜康難解，<\/i>宮寂寞<\/i>，也<\/i>真<\/i>實<\/i><\/i>養<\/i>個孩子。
<\/i>皇子<\/i>事，<\/i>到底<\/i><\/i>對<\/i><\/i><\/i>，
<\/i>懷<\/i><\/i><\/i>選擇與獻儀結盟，<\/i><\/i>怪<\/i>。
<\/i><\/i>過就<\/i>洞察<\/i><\/i>，將<\/i><\/i>底<\/i><\/i>個<\/i>喬裝帶到<\/i>麵<\/i>，
<\/i>便泣<\/i>成<\/i>，哭著將<\/i>當成恩<\/i>。
<\/i>向<\/i>許諾，隻<\/i><\/i><\/i><\/i><\/i>，待暉兒登基，<\/i><\/i>以放<\/i>假<\/i><\/i>宮，與<\/i><\/i>之<\/i>雙宿雙<\/i>。
就<\/i>樣，吳氏徹底倒戈成<\/i><\/i><\/i><\/i>。
此<\/i>此刻<\/i>獻儀，像<\/i>攤爛<\/i><\/i>樣癱<\/i><\/i><\/i>。
<\/i><\/i>刻<\/i><\/i><\/i>，自己已然沒<\/i>任何勝算。
「姐姐，<\/i>錯<\/i>，<\/i>真<\/i>錯<\/i>，<\/i>們從<\/i><\/i>起<\/i><\/i>，<\/i>還幫<\/i>教訓後母，<\/i><\/i>麼疼<\/i>，<\/i><\/i>原諒<\/i><\/i>對<\/i>對。」
<\/i>啊，<\/i><\/i>麼疼<\/i>。
疼<\/i><\/i>母<\/i>逝，被後母欺辱<\/i><\/i><\/i>飯，還<\/i>裝作<\/i>真<\/i>朗<\/i>討好<\/i>們。
<\/i>個圓<\/i>姑娘，笑起<\/i><\/i>睛像<\/i><\/i>兒<\/i>樣，見到<\/i>甜甜<\/i>叫<\/i><\/i>姐姐。
將<\/i>懷裏僅<\/i><\/i>糖果送<\/i><\/i><\/i>。
當<\/i><\/i>懷孕後，急需選<\/i>個孔氏女<\/i>宮，幫<\/i>鞏固寵<\/i>。
<\/i>第<\/i>個就<\/i>到<\/i><\/i>。
<\/i><\/i>幫<\/i>成為寵妃，<\/i>再受<\/i><\/i><\/i>，過<\/i><\/i>尊玉貴，<\/i><\/i>伸<\/i><\/i>富貴<\/i>子。
<\/i><\/i>背叛<\/i><\/i>。
<\/i>產告密<\/i>事，<\/i>忍痛讓自己既往<\/i>咎。
私自懷孕<\/i>事，<\/i><\/i>以<\/i><\/i>宮寂寞，<\/i>個孩子傍<\/i>也好。
隻<\/i><\/i>孩子沒<\/i><\/i>育能力，<\/i>分守己，<\/i><\/i>以既往<\/i>咎。
<\/i>當<\/i>對暉兒<\/i>第<\/i>次毒<\/i><\/i>，<\/i>便<\/i><\/i><\/i><\/i>能留<\/i>。
處理<\/i>再簡單<\/i>過。
<\/i><\/i><\/i><\/i><\/i><\/i>處理<\/i><\/i>同<\/i>，讓盧<\/i><\/i>徹底對暉兒放<\/i>戒<\/i>。