如今萬事已定，<\/i>與<\/i><\/i>孩子自然<\/i>用留<\/i>。
<\/i><\/i>步步爬到<\/i>腳<\/i>，緊緊纏繞<\/i><\/i><\/i><\/i>腿。
「<\/i>姐姐，<\/i>原諒<\/i>，<\/i>真<\/i>錯<\/i>，<\/i><\/i>過<\/i><\/i><\/i><\/i><\/i>兩個孔，<\/i><\/i><\/i>最疼<\/i><\/i>妹妹啊，<\/i>就原諒<\/i><\/i>次好<\/i>好。」
<\/i><\/i>裏<\/i><\/i><\/i>錯<\/i>。
<\/i>過<\/i><\/i><\/i>毫無勝算，即將成為魚肉。
<\/i>後<\/i>沉<\/i><\/i>把將<\/i>推<\/i>，任<\/i>哭<\/i>肝腸寸斷，<\/i>再也<\/i><\/i><\/i><\/i>半分。
「好好過接<\/i><\/i><\/i><\/i>子吧，儀充媛。」
<\/i>以為<\/i><\/i>暗示饒<\/i><\/i>命。
實際<\/i>，<\/i>隻<\/i><\/i>對<\/i><\/i>最後<\/i>告別。
母儀<\/i><\/i><\/i>皇後娘娘，<\/i><\/i><\/i>麼能沾血呢。
<\/i>隻需<\/i>略施<\/i>計，讓<\/i>皇子再荒唐荒唐，表達<\/i><\/i><\/i>滿。
<\/i>至於<\/i><\/i><\/i><\/i>酒後<\/i>語，還穿<\/i><\/i>爪龍袍自稱為朕。
就讓盧<\/i><\/i><\/i>個半<\/i>，<\/i>呼逆子。
22
<\/i>幾<\/i>，盧<\/i><\/i>對<\/i>疾犯<\/i>越<\/i>越頻繁，<\/i><\/i>父皇<\/i><\/i><\/i>個樣子。
暉兒帶著<\/i>皇子<\/i>直<\/i>龍榻<\/i>侍奉。
<\/i>抵<\/i><\/i>自己<\/i><\/i><\/i>，盧<\/i><\/i>每<\/i>都<\/i>召見<\/i>臣。
處理完朝堂<\/i>事，<\/i>才<\/i>空見<\/i>見後妃。
平<\/i>裏受寵<\/i>嬪妃，<\/i><\/i>單獨見麵。
<\/i>些嬪妃<\/i><\/i>後都哭哭啼啼，<\/i><\/i><\/i><\/i><\/i>哭自己還<\/i><\/i>哭<\/i>。
<\/i>些<\/i><\/i>，隻<\/i>兩個<\/i>沒哭。
<\/i>個<\/i>吳貴妃，<\/i>本就<\/i><\/i>皇<\/i>，<\/i>哭也哭<\/i><\/i><\/i>。
另<\/i>個<\/i>薛以芙。
「<\/i><\/i><\/i><\/i><\/i><\/i>好笑嗎？<\/i><\/i><\/i><\/i>堆廢話，最後還試探性問<\/i>，係統真<\/i><\/i>能<\/i>啟<\/i>嗎？」
「<\/i><\/i>係統還<\/i>，<\/i><\/i>就戰無<\/i>勝<\/i>，還用得著<\/i><\/i>裏當牛作馬嗎。」
<\/i><\/i><\/i>好笑。
<\/i><\/i>都怕<\/i>，帝王更怕。
<\/i>後<\/i>切歸無，<\/i><\/i>財寶、無<\/i>權力都<\/i><\/i>而<\/i>。
所以<\/i>們<\/i>盡<\/i>切辦法留<\/i><\/i><\/i>，又<\/i>煉丹，又<\/i>尋求<\/i><\/i><\/i>老丸。